Feministycznie

Rozmowa z Hanią podczas wczorajszej kąpieli:
Hania: Nie lubię tatusi!
Ja: Dlaczego nie lubisz tatusia?
Hania: Bo jest brzydki!
Ja: Ale dlaczego uważasz, że jest brzydki?
Hania: Bo jest chłopak! :)

Takie same odpowiedzi padały w sprawie dziadka, wujka, kuzynów itp...

I tak oto moja mała feministka podsumowała wszystkich znanych jej osobników płci męskiej! :)

Dziękuję wszystkim tym, którzy modlili się  w intencji mojego wujka. Jednocześnie przepraszam, ze nie odpisuję na komentarze, ale mam ostatnio tyle na głowie, że nie starcza mi czasu na nic.
Wujek jest po operacji, czuje się trochę lepiej, choć jest bardzo obolały. Usunięto mu pół metra jelita grubego, guz był ogromny, miał 10 cm, wycięto mu ponadto trochę węzłów chłonnych i oczyszczono trzustkę (guz opierał się o ten narząd, więc profilaktycznie ją czyszczono). Węzły poszły do badania do Poznania, ponieważ lekarz uważa, że możliwe jest, że nie były jeszcze zajęte przez raka tylko miały jakiś stan zapalny. Na szczęście okazało się, że wątroba jest czysta, nie ma na niej żadnych zmian nowotworowych. W opinii lekarzy rokowania są pomyślne, teraz jeszcze czeka wujka chemioterapia... Póki co udało się uniknąć stomii, jednak jeśli rany wewnątrz brzucha nie będą się prawidłowo goić, to może jeszcze dojść do takiego zabiegu. Wujek jest pozytywnie nastawiony, ma sporo wsparcia ze strony najbliższych. Ciocia od tygodnia spędza przy jego łóżku całe dnie, tylko na spanie wraca do domu, dzieciaki zajmują się gospodarką. Wierzę, ze wszystko się jakoś ułoży...
Synuś jest już dużym chłopcem, w ciągu 3 tygodni przybrał prawie kg, na wizycie ważył 2500g. Lekarz cieszy się, że dobrze przybiera, bo to jest ważne w razie przedwczesnego porodu. Pytałam też, czy nie widzi żadnych przeciwwskazań przed pójściem na wesele do mojej kuzynki, na co on odpowiedział, że nie jeśli nie będę tańczyć kankana, to on nie widzi przeszkód. I tak w ta sobotę bawiliśmy się u mojej kuzynki na weselisku. Było to dla mnie troszkę nietypowe wesele, ponieważ Państwo Młodzi są już dość statecznymi ludźmi - Ala ma 36 lat, natomiast jej obecny małżonek 44, ale wesele było naprawdę przednie i pomimo mojego stanu wybawiłam się całkiem nieźle.  Ślub i wesele odbyły się w pałacyku Ignacego Mościckiego w Runowie. Tam też mieliśmy zapewniony nocleg w pokojach hotelowych. W każdej chwili mogłam iść się położyć i odpocząć. Na samym weselu okazało się, że to nie ja pierwsza odpadłam, a mój małżonek. Dostał takiego bólu zęba, że o godzinie 1.30 mieliśmy po zabawie. Nawet wódka weselna nie była w stanie go znieczulić. Wracając z wesela zahaczyliśmy o dentystę, który wyrwał mu  tego nieszczęsnego zęba. Podsumowując - niech żałują ci, którzy nie byli.
My powoli przygotowujemy się do przyjścia na świat naszego drugiego potomka. Dostarczono nam już kołyskę wraz z wyposażeniem, przebrałam ciuszki po małej, które mogę wykorzystać dla Szymka, dokupiłam troszkę nowych. W środę wybiorę się jeszcze z mamą na zakupy, aby dokupić trochę pierdołów do szpitala. Muszę się przygotować, bo nigdy nic nie wiadomo. Hanię też już trochę obkupiłam na jesień, bo później mogę już nie mieć okazji. Jeśli chodzi o naszą Pierworodną, to muszę się pochwalić, że już na dobre pożegnaliśmy się z pampersowaniem w dzień, teraz zakładam jej pieluchę tylko na noc, choć mała się burzy. Hania już 3 tydzień pięknie załatwia się na nocnik, teraz już nawet przypominać jej nie trzeba. Sama go sobie przynosi, ściąga majteczki i wylewa zawartość do kibelka. Jestem z niej taka dumna! Moja córka zaskoczyła mnie jeszcze czymś - po roku czasu od odstawienia od piersi przypomniała sobie, ze mama ma cycucha i przez parę wieczorów domagała się mleczka. Szczęka mi opadła, bo od momentu odstawienia, nie upomniała się nigdy, aż do teraz. Ona chyba czuje, że szykują się wielkie zmiany w jej życiu. Ja sama coraz bardziej obawiam się jej reakcji na pojawienie się braciszka. Mała stała się w stosunku do mnie bardzo zaborcza, domaga się ciągle mojej obecności, gdy tylko zniknę jej na chwilę z oczu, wpada w histerię. Nawet Łukasza odpycha, choć on stara się z nią spędzać jak najwięcej czasu. Tłumaczymy jej, co niedługo nastąpi, nawet kupiliśmy specjalną książeczkę o pojawieniu się dzidzusia w domu. Na chwile obecną nie jestem jednak w stanie przewidzieć jej reakcji. Mam nadzieję, ze szybko zaakceptuje brata i pokocha go całym serduszkiem.

Trudne chwile...

Nasza rodzina przeżywa trudne chwile. U najmłodszego brata mojego taty wykryto nowotwór jelita grubego. Jutro operacja. Nie wiemy jakie są rokowania, czy nie ma przerzutów do wątroby. Wciąż nie mogę w to uwierzyć. Jeszcze miesiąc temu nic nie zapowiadało, że będziemy przeżywać tak ciężkie chwile, teraz modlimy się i wierzymy, że wujek z tego wyjdzie...Ma dopiero 44 lata i pięcioro dzieci. Wszyscy bardzo mocno się kochają, całe dnie spędzają z nim w szpitalu... Jestem przekonana, że będzie dobrze, musi być! Proszę pomódlcie się w jego intencji...

Urodziny, rocznica i takie tam...

Czas tak szybko ucieka... W ostatnim poście zapomniałam napisać, że zaraz po powrocie znad morza obchodziłam 28 urodziny. Nie wyprawiałam żadnej imprezy, bo po urlopie nie miałam na to siły, tym bardziej, że wróciliśmy w niedziele po południu, a już w poniedziałek wróciłam do pracy. W związku z tym, że wczoraj obchodziliśmy 3 rocznicę ślubu postanowiliśmy, że małą imprezkę rocznicowo - urodzinową wyprawimy 31 lipca (czyli odbyła się w minioną niedzielę). Zaczęliśmy od mszy w kościele, a po zaprosiliśmy teściów, moich rodziców i szwagierkę z rodziną na uroczysty obiad, który przeciągnął się do kolacji :) Mój brat nie był obecny, ponieważ razem z moją bratową byli na weselu. Było bardzo fajnie, w ramach prezentu dostaliśmy pieniążki, które chciałabym przeznaczyć na nowy dywan do salonu. W ramach prezentu urodzinowego również dostałam kasę, za którą na chwilę obecną zakupiłam 2 torebki, a za resztę kupię sobie chyba nowe kwiaty na kwietnik do salonu i nowe firanki do sypialni. W ogóle włączył mi się syndrom "wicia gniazda", bo choć ostatnie dni ledwo nogi za sobą ciągałam, to przedwczoraj i wczoraj dostałam takiego powera do sprzątania, że szok. Po wysprzątaniu wszystkich szaf, szuflad i szafeczek okazało się, że mamy w nich całkiem sporo wolnego miejsca. Ponadto przebrałam wszystkie rzeczy po Hani i wybrałam z nich te, które mogę zostawić dla Szymka, a resztę zapakowałam dla mojej kuzynki, która miesiąc temu urodziła córeczkę.
Co do mojego samopoczucia -  po lekach czuję się troszkę lepiej, bóle brzucha choć nie ustały, to jednak trochę się zmniejszyły. Mam nadzieję, że szyjka trzyma się mocno i szpital mnie ominie. W razie czego zakupiłam niezbędne rzeczy do szpitala - przezorny zawsze ubezpieczony. W domu na zwolnieniu jest mi cudownie - strasznie żałuję, że dałam się wmanewrować w ten cholerny projekt, który sprawił, że przypłaciłam to wszystko własnym zdrowiem i naraziłam zdrowie swojego dziecka. Niestety na jeszcze jeden dzień muszę wrócić do pracy, ale tylko i wyłącznie dla własnego lepszego samopoczucia. Jest jeszcze sporo spraw, które nade mną wiszą i nie potrafię spokojnie w domu siedzieć, wiedząc, ze są nie dokończone.
Nasz synuś jakby się troszkę ostatnio uspokoił - nie szaleje już tak w brzuchu, teraz raczej przeciąga się i czasem zapoda mamusi kopniaczka. Cały czas staram się przygotowywać Hanią na pojawienie się braciszka - opowiadam jej co robi w brzuszku, pokazuję zdjęcia noworodków i tłumaczę, że wkrótce taki dzidziuś zamieszka w naszym domku. W przyszłym tygodniu chcę zabrać Hankę do mojej kuzynki, aby mogła zobaczyć mała Tosię. Jestem bardzo ciekawa reakcji Małej...
Z naszej Hanuli zrobiła się mała mądrala - w pozytywnym tego słowa znaczeniu. W ciągu miesiąca bardzo się zmieniła, zyskała wiele nowych umiejętności - doskonale radzi sobie z samodzielnym jedzenie, nie wymaga karmienia, pije z kubeczka, butlę porzuciła już dawno. Ponadto widać, że rozwija się jej wyobraźnia, bo potrafi przeprowadzać "rozmowy" przez komórkę - opowiada co robiła, lub wymyśla jakieś historie. Zachowuje się przy tym, jak mała aktorka. Mała potrafi powiedzieć krótki wierszyk, śpiewa masę piosenek, właściwe buzia jej się nie zamyka, tylko cały czas śpiewa. Pokochała też oglądanie bajek - zwłaszcza jednej - "Listonosza Pata" oglądałaby na okrągło. Oczywiście staram się jej dozować czas spędzany przed telewizorem stosownie do wieku. Niestety jeśli chodzi o nocnikowanie to brak jakichkolwiek postępów, ale tym razem jej nie odpuszczę. Hania jest mądrą dziewczynką i wie o co chodzi z nocnikiem, tym bardziej, że zanotowaliśmy na początku nauki całkiem spore sukcesy. Nie rozumiem o co teraz chodzi....Ale się rozpisałam... Zmykam do łóżka... Dobrej nocy!